റോമിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ രാജ്യം — വത്തിക്കാൻ സിറ്റി. അവിടെ തന്നെയാണ് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസികളുടെ ആത്മീയ പിതാവായ പാപ്പാ വസിക്കുന്നത്. ദിനംപ്രതി അനേകം ആളുകൾ പാപ്പായെ കാണാനും അനുഗ്രഹം തേടാനും വത്തിക്കാനിലേക്കെത്തുന്നു.
പക്ഷേ അവിടെ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ ആദ്യം കണ്ണിൽപ്പെടുന്നവർ ആ നിറ നിറമായ വേഷം ധരിച്ചുനിൽക്കുന്ന യുവാക്കളാണ് — സ്വിസ് ഗാർഡ്. നീല, ചുവപ്പ്, മഞ്ഞ നിറങ്ങളുടെ ചേർച്ചയുള്ള വേഷം, വെള്ളി നിറത്തിലുള്ള ഹെൽമറ്റ്, മുകളിൽ ഓറഞ്ച് പീലികൾ… അവർ ഒരു സിനിമയിലെ കഥാപാത്രങ്ങളെപ്പോലെ തോന്നും, പക്ഷേ അവരാണ് പാപ്പായുടെ യഥാർത്ഥ കാവൽക്കാർ.
സ്വിസ് ഗാർഡിന്റെ കഥ ആരംഭിച്ചത് അഞ്ചു നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കുമുമ്പാണ്. 1506-ൽ, അന്നത്തെ പാപ്പായായ ജൂലിയസ് രണ്ടാമൻ (Pope Julius II), സ്വിറ്റ്‌സർലാൻഡിൽ നിന്നുള്ള ചില യുവാക്കളെ കണ്ടപ്പോൾ ആകർഷിതനായി. അവരുടെ ധൈര്യവും വിശ്വസ്തതയും അദേഹത്തെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. “ഇവരാണ് പാപ്പായെ സംരക്ഷിക്കാൻ യോഗ്യരായവർ,” എന്ന് പറഞ്ഞതോടെ സ്വിസ് ഗാർഡ് രൂപം കൊണ്ടു. അന്ന് തുടങ്ങി ഇന്നുവരെ — പാപ്പായും കാലവും മാറിയിട്ടും — ഈ സേനയുടെ പ്രതിജ്ഞ മാറ്റമില്ലാതെ തുടരുന്നു.
ഇന്ന് വത്തിക്കാനിൽ ഏകദേശം 135 ഗാർഡുകൾ മാത്രം. പക്ഷേ അവരുടെ ഉറച്ച വാക്ക് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള സൈന്യങ്ങൾക്കും മാതൃകയാണ്:
“ഞാൻ പാപ്പായെയും അവന്റെ അവകാശികളെയും മരണംവരെ സംരക്ഷിക്കും.”
അവർ ധരിക്കുന്ന വേഷം വെറും അലങ്കാരംമാത്രമല്ല, അത് വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രതീകം. നീല – വിശ്വാസം, മഞ്ഞ – ധൈര്യം, ചുവപ്പ് – ത്യാഗം. വത്തിക്കാനിലെ വെളുത്ത മതിലുകൾക്കിടയിൽ ഈ നിറങ്ങൾ തെളിയുമ്പോൾ, അത് ഒരു ചിത്രപടം പോലെ കാണാം.
സ്വിസ് ഗാർഡ് ആകാൻ വളരെ കർശനമായ നിബന്ധനകളുണ്ട്. സ്വിസ് പൗരനായിരിക്കണം, കത്തോലിക്കാ വിശ്വാസിയായിരിക്കണം, പ്രായം 19 നിന്ന് 30 വരെ, കുറഞ്ഞത് 174 സെ.മീ. ഉയരം, ശാരീരികക്ഷമത, നല്ല പെരുമാറ്റം — ഇവയൊക്കെ ആവശ്യമാണ്. കൂടാതെ സ്വിസ് സൈന്യത്തിൽ അടിസ്ഥാനപരമായ പരിശീലനം പൂർത്തിയാക്കിയിരിക്കണം. തിരഞ്ഞെടുത്തവർ വത്തിക്കാനിൽ എത്തി പ്രത്യേക പരിശീലനം സ്വീകരിക്കും: സുരക്ഷ, ഭാഷ, പ്രോട്ടോകോൾ, ആയുധപ്രയോഗം തുടങ്ങി പലതും. അവർക്ക് ഇത് ഒരു ജോലി മാത്രമല്ല, ഒരു ആത്മീയ വിളിയാണ്.
പാപ്പായുടെ എല്ലാ പരിപാടികളിലും അവർ ഉണ്ടാകും — പൊതുപ്രാർത്ഥനകൾ, യാത്രകൾ, സന്ദർശനങ്ങൾ.
വത്തിക്കാനിലെ പ്രധാന വാതിലുകൾ, അപ്പസ്തോലിക് കൊട്ടാരം, സെൻറ് പീറ്റേഴ്സ് ബസിലിക്ക — എല്ലായിടത്തും അവർ കാവലിരിക്കുന്നു. പാപ്പാ വിശ്രമിക്കുമ്പോഴും വാതിലിന് പുറത്തു ഒരാൾ നിലയുറപ്പിച്ചിരിക്കും. അവരുടെ ജോലി വെറും സുരക്ഷയല്ല, അത് സമർപ്പണമാണ്.
സ്വിസ് ഗാർഡിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വേദനയേറിയതും അഭിമാനകരവുമായ ദിനം 1527 മേയ് 6. അന്ന് റോമിനെ ആക്രമിക്കാൻ ചാൾസ് ഫൈവിന്റെ സൈന്യം എത്തിയപ്പോൾ പാപ്പായായ ക്ലെമെന്റ് ഏഴാമനെ രക്ഷിക്കാൻ ഗാർഡുകൾ അവസാനമവരെ പോരാടി. 189 പേരിൽ 147 പേർമരിച്ചു വീണു, പക്ഷേ പാപ്പാ രക്ഷപ്പെട്ടു. അവരുടെ രക്തം കൊണ്ട് എഴുതിയ ആ ദിനം ഇന്നും സ്വിസ് ഗാർഡിന്റെ ആത്മാവായി നിലകൊള്ളുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് എല്ലാ വർഷവും മേയ് 6-ന് പുതിയ ഗാർഡുകൾ പ്രതിജ്ഞ എടുക്കുന്നത് — ആ രക്തസാക്ഷികളുടെ ഓർമ്മയായി.
പ്രതിജ്ഞാ ചടങ്ങ് വത്തിക്കാനിലെ കൊട്ടാരമുറ്റത്ത് നടക്കും. പാപ്പായും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളും പങ്കെടുക്കും. പുതുമുഖ ഗാർഡുകൾ വാൾ കയ്യിൽ പിടിച്ച് മുട്ടുകുത്തി പറയുന്നു:
“ഞാൻ പാപ്പായുടെ വിശ്വസ്തനായിരിക്കും, മരണംവരെ.”
ആ നിമിഷം മുഴുവൻ വത്തിക്കാനും മൌനമായിരിക്കും. ആ വാക്കുകൾ ആകാശത്തേക്കുയരും, അത് യുദ്ധപ്രഖ്യാപനമല്ല, ഒരു പ്രാർത്ഥനയാണ്.
ഇന്നത്തെ സ്വിസ് ഗാർഡുകൾ പഴയ തനിമയിൽ തന്നെയാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ആധുനിക സുരക്ഷാ സാങ്കേതികവിദ്യകളും വെല്ലുവിളികളും വന്നാലും, അവരുടെ ഹൃദയം അതേ സത്യനിഷ്ഠയിലാണ്. ചിലർ വിവാഹിതരായി വത്തിക്കാനിൽ താമസിക്കുന്നു, കുടുംബങ്ങളോടൊപ്പം ജീവിക്കുന്നു. ശമ്പളവും പെൻഷനും ലഭിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവർ തങ്ങളോട് തന്നെ പറയുന്നു . “ഇത് ഒരു തൊഴിൽ അല്ല, ഒരു ദൈവവിളിയാണ്.”
ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ രാജ്യത്തിന് കാവലായി നിൽക്കുന്ന ഈ ചെറുസേന ലോകത്തോട് ഒരു പാഠം പറയുന്നു , വിശ്വാസം ഒരിക്കലും ചെറുതല്ല. അവർ പാപ്പായെ മാത്രമല്ല, വിശ്വാസത്തെയും സഭയെയും കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. അവരുടെ സാന്നിധ്യം ഓരോ വിശ്വാസിയുടെയും ഹൃദയത്തിൽ ഒരു ചോദ്യം ഉണർത്തുന്നു , ഞാനും എന്റെ വിശ്വാസത്തെ ഇത്ര വിശ്വസ്തതയോടെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുമോ?
അവരെ കാണുമ്പോൾ നമുക്ക് തോന്നും – ഒരു സേന അത്രയും നിസ്വാർത്ഥമായിരിക്കാൻ പറ്റുമോ? പക്ഷേ അതെ, കാരണം അവർ സൈനികർ മാത്രമല്ല, വിശ്വാസത്തിന്റെ കാവൽക്കാരാണ്. അഞ്ചു നൂറ്റാണ്ടുകൾ കടന്നിട്ടും അവർ ഇന്നും അതേ വാക്ക് ആവർത്തിക്കുന്നു . ധൈര്യത്തോടെയും വിശ്വസ്തതയോടെയും പാപ്പായെയും വിശ്വാസത്തെയും കാത്തുസൂക്ഷിക്കാൻ.