മാർച്ച് 8:അന്താരാഷ്ട്ര വനിതാ ദിനം ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകളെ ശാക്തീകരിക്കുന്നതിൽ ക്രിസ്തുമതത്തിന്റെ സ്വാധീനം/ ടോണി ചിറ്റിലപ്പിള്ളി

ഇന്ത്യ: ക്രൈസ്തവ മിഷനറിമാരാണ് എല്ലായിടത്തും സവിശേഷമായി ഭാരതത്തിലും ആദ്യമായി സ്ത്രീകളെ ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്ന ചങ്ങലകൾ പൊട്ടിച്ച് അവരെ അറിയാനും മനസ്സിലാക്കാനും അവരെ സ്വതന്ത്രരാക്കാനും മുൻപിൽ നിന്നത്. സ്ത്രീകളുടെ സമൂഹത്തിലുള്ള പദവി ഉയർത്തുന്നതിൽ ക്രിസ്തുമതത്തിന്റെ സ്വാധീനം ശ്രദ്ധേയമാണ്. അത് ഇനിപ്പറയുന്ന കാര്യങ്ങളിലൂടെ കൃത്യമായി കാണാൻ കഴിയും.

19-ഉം 20-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ഭാരതത്തിൽ ചില സാമൂഹികവും മതപരവുമായ ദുരാചാരങ്ങൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു. ആ ആചാരങ്ങൾ സ്ത്രീകളുടെ അവസ്ഥയെ ദയനീയമാക്കി. ആ ആചാരങ്ങൾ നിർത്തലാക്കുന്നതിനും സ്ത്രീകളെ വിമോചിപ്പിക്കുന്നതിനും ക്രിസ്തുമതം സുപ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. ഭാരത സ്ത്രീകള്‍ സജീവമായി ശാക്തീകരിക്കപ്പെട്ട കാലഘട്ടമാണ് ക്രൈസ്തവ മിഷനറി കാലഘട്ടം.

ബ്രിട്ടീഷ് കാലഘട്ടത്തില്‍ സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് ഊന്നല്‍ നല്‍കി മിഷണറിമാര്‍ നടത്തിയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ സമൂഹത്തിലെ താഴെക്കിടയിലെ സ്ത്രീകള്‍ അനുഭവിച്ചിരുന്ന പല മൂല്യ ശോഷണങ്ങള്‍ക്കും തടയിട്ടു. 

സമൂഹത്തില്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്കിടയില്‍ നിലനിന്നിരുന്ന പലവിധ അനാചാരങ്ങളുടെ ഉന്മൂലനത്തിനായും സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായും അഹോരാത്രം പരിശ്രമിക്കുകയും പല അനാചാരങ്ങളും നിയമം മൂലം നിര്‍ത്തലാക്കുകയും ചെയ്തു.

ദേവദാസി സമ്പ്രദായ നിർമാർജനം
ബ്രിട്ടീഷ് കാലഘട്ടത്തിൽ നിർത്തലാക്കുകയും, കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളുടെ വിവിധ നിയമങ്ങളിലൂടെ പൂർണമായും തുടച്ചു നീക്കപ്പെട്ട ദുരാചാരങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ദേവദാസി സംസ്‌കാരം.

ജീവിതത്തിലെ ആയ കാലം ഭക്തിയുടെയും വിശ്വാസത്തിന്റെയും പേരിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ ലൈംഗിക ചൂഷണത്തിനായി ഹോമിക്കപ്പെട്ട ദേവദാസികൾ വിശുദ്ധ വേശ്യകളായി. ഈ ആചാരം ആരാധനാലയങ്ങളുടെ അന്തരീക്ഷത്തെ നശിപ്പിച്ചു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ദേവദാസികളായ പെൺകുട്ടികളെ മോചിപ്പിക്കാൻ മുൻകൈയെടുത്തത് ഇന്ത്യയിലെ ഐറിഷ് ക്രിസ്ത്യൻ മിഷനറി ആമി കാർമൈക്കൽ ആണ്.

കാർമൈക്കിളിന്റെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ പ്രവർത്തനം പെൺകുട്ടികളുടെയും സ്ത്രീകളുടെയും ഇടയിലുള്ളതായിരുന്നു. അവരിൽ ചിലർ നിർബന്ധിത വേശ്യാവൃത്തിക്ക് തുല്യമായ ആചാരങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.

സേതുലക്ഷ്മീ ഭായിയുടെ റിജന്‍സി ഭരണകാലത്ത് (1924-1931) ദേവദാസി സമ്പ്രദായം (കുടിക്കാരി സമ്പ്രദായം) നിലനിന്നിരുന്ന തെക്കന്‍ തിരുവിതാംകൂറിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ നിന്ന് രാജകീയ വിളംബരം മൂലം അപ്രത്യക്ഷമായി.

ശൈശവവിവാഹം
ഒരു പെൺകുട്ടി 8 വയസ്സിൽ എത്തുമ്പോൾ അവളെ പ്രായപൂർത്തിയായവളായി കണക്കാക്കുകയും വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രീതി ഇന്ത്യയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചെറുപ്പക്കാരായ പെൺകുട്ടികൾ, പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നതിന് മുമ്പുതന്നെ അവരിൽ ചിലർ പ്രായമായ പുരുഷന്മാരെ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു. 

പല വൃദ്ധരും ഒമ്പതോ പത്തോ വയസ്സുള്ള പെൺകുട്ടികളെ പണത്തിന് പകരമായി വിവാഹം കഴിക്കും. പ്രായപൂർത്തിയായ ശേഷം ഒരു പെൺകുട്ടി അവളുടെ പിതാവിന്റെ വീട്ടിൽ അവിവാഹിതയായി കഴിയുന്നത് പാപമാണ്. ഈ സമ്പ്രദായത്തിലൂടെ, പെൺകുട്ടികൾക്ക് ദുരിതപൂർണമായ ജീവിതം നയിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതിൽ പെൺകുട്ടികളുടെ നേരെയുള്ള ലൈംഗിക ചൂഷണങ്ങളും പീഡനങ്ങളും അകാല പ്രസവവും ഉൾപ്പെടുന്നു.

ക്രിസ്ത്യൻ മിഷനറിമാർ ഇന്ത്യൻ ശൈശവ വിവാഹത്തെ വിമർശിച്ചു. പെൺകുട്ടികളുടെ വിവാഹപ്രായം 16 ആയി നിജപ്പെടുത്തണമെന്ന് അവർ നിർദ്ദേശിച്ചു. ഒടുവിൽ, മിഷനറിമാരുടെ സംഭാവനകൾ നിമിത്തം, ശൈശവവിവാഹം നിരോധിച്ചുകൊണ്ട് 1929-ൽ ശൈശവ വിവാഹ നിയന്ത്രണ നിയമം നിലവിൽ വന്നു.

സതി ആചാരം
മരിച്ചുപോയ ഭർത്താവിന്റെ ചിതയിൽ സ്വമേധയാ പ്രവേശിക്കുന്ന ഒരു വിധവയുടെ പ്രവൃത്തിയായിരുന്നു സതി. കാരണം പരമ്പരാഗത കൂട്ടുകുടുംബത്തിൽ വിധവയായി ജീവിക്കുന്നത് ശാപമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഭർത്താവിന്റെ മരണശേഷം ഭാര്യയുടെ പവിത്രതയും വിശ്വസ്തതയും സതി ചെയ്യുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ തെളിയിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടു. അത്തരമൊരു സ്ത്രീയെ സതിമാതാവായി കണക്കാക്കി.

ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് മിഷനറിയായ വില്യം കാരിയാണ് സതി നിർത്തലാക്കുന്നതിനുള്ള ഇന്ത്യയിലെ പ്രചാരണത്തിന് നേതൃത്വം നൽകിയ ആദ്യ വ്യക്തി.
ഒരിക്കൽ വില്യം കാരി സതി സമ്പ്രദായത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു. അന്നുമുതൽ അദ്ദേഹം അതിനെതിരെ പ്രതിഷേധിക്കാൻ തുടങ്ങി. മിഷനറിമാരുടെയും പ്രബുദ്ധരായ ഇന്ത്യക്കാരുടെയും പിന്തുണയോടെ കാരിയുടെ മൂന്ന് പതിറ്റാണ്ടുകൾ നീണ്ട പ്രതിഷേധത്തിന് ശേഷം, 1829 ലെ പതിനേഴാം റെഗുലേഷൻ പ്രകാരം ഗവർണർ ജനറൽ ലോർഡ് വില്യം ബെന്റിങ്ക് സതി സമ്പ്രദായം നിർത്തലാക്കി.

ശവകുടീരത്തിൽ ചാടാൻ വിസമ്മതിച്ച വിധവകളെ വീണ്ടും വിവാഹം കഴിക്കാൻ ആചാരങ്ങൾ അനുവദിച്ചില്ല. ബ്രിട്ടീഷ് ഗവൺമെന്റും മിഷനറിമാരും സതിയെ ക്രൂരവും മനുഷ്യത്വരഹിതവുമായ ആചാരമായാണ് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. 

ഭാരതീയ സാമൂഹ്യ പരിഷ്ക്കർത്താക്കളായ രാജാറാം മോഹന്‍ റോയ് ,ഈശ്വര ചന്ദ്ര വിദ്യാസാഗർ എന്നിവർ മിഷനറിമാർക്ക് നിർലോഭമായ സഹകരണം നൽകി. വിധവ പുനർവിവാഹം സതി നിരോധനം ഉടനടി പുതിയ പ്രശ്നം സൃഷ്ടിച്ചു. സതി നിരോധനം സ്ത്രീകളുടെ നിലയെ കാര്യമായി സ്വാധീനിച്ചില്ല, കാരണം സതി നിരോധനത്തിന് ശേഷം സ്ത്രീകൾ വിധവകളായി. സമൂഹത്തിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട് മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി. 

ശൈശവ വിവാഹ സമ്പ്രദായം കാരണം വിധവകൾ പലപ്പോഴും ചെറുപ്പത്തിലായിരുന്നു. ഭർത്താക്കന്മാരുടെ അകാലമരണം വളരെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ നിരവധി വിധവകളെ സൃഷ്ടിച്ചു. വിധവകൾ വീണ്ടും വിവാഹം കഴിക്കുന്നത് തിന്മയായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു, കാരണം വിധവകൾ വീണ്ടും വിവാഹം കഴിക്കരുതെന്ന് മനുവിന്റെ നിയമം അനുശാസിക്കുന്നു.

ചില സമുദായങ്ങളിൽ അവരുടെ തല മൊട്ടയടിക്കുകയും ആഭരണങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുകയും ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. അവർക്ക് കാവി നിറത്തിലുള്ള സാരി മാത്രമേ ധരിക്കാൻ അനുവാദമുള്ളൂ. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ക്രിസ്ത്യൻ മിഷനറിമാർ വിധവാ പുനർവിവാഹത്തിന് മുൻകൈയെടുത്തു, ഇത് 1843-ൽ തിരുച്ചിറപ്പള്ളിയിൽ രഹസ്യമായി നടന്ന ആദ്യത്തെ വിധവാ വിവാഹത്തിൽ കലാശിച്ചു. 

മധുര മിഷനിൽ വിധവകളുടെ 100 വിവാഹങ്ങൾ കൂടി തുടർന്നു. അടുത്ത 20 വർഷങ്ങളിൽ. ഹിന്ദു നവീകരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കൊപ്പം ഈ മുന്നേറ്റം 1856-ലെ വിധവാ പുനർവിവാഹ നിയമം വഴി വിധവ വിവാഹങ്ങൾ നിയമവിധേയമാക്കുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. ഒടുവിൽ സർക്കാർ വിധവാ പുനർവിവാഹം അനുവദിക്കുന്ന നിയമം പാസാക്കി. അങ്ങനെ, വിധവകൾക്ക് പുനർവിവാഹം ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞു.

മേൽവസ്ത്ര കലാപം
താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരായ ആണും പെണ്ണും അരയ്ക്കുമുകളിൽ നഗ്നരായി സവർണ്ണരുടെ കാഴ്ചവസ്തുവായി നിലകൊള്ളണമെന്നത് അയിത്തകാലത്ത് കേരളത്തിലെ അലിഖിത നിയമമായിരുന്നു. കന്യാകുമാരിയിലെയും കേരളത്തിന്റെ തെക്ക് കിഴക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലെയും നാടാർ സ്ത്രീകൾക്ക് മാറു മറയ്ക്കാൻ മേൽജാതിക്കാർ അനുവാദം നൽകിയിരുന്നില്ല. 

ഡി. ആർതർ ജയകുമാറിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഈ നാടാർ സ്ത്രീകൾ ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചപ്പോൾ (ലണ്ടൻ മിഷനറി സൊസൈറ്റി)മിഷനറിമാരോട് സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ചു. മിഷനറിമാരുടെ പിന്തുണ അവർക്ക് മേൽവസ്ത്രം ധരിക്കാനുള്ള ആത്മവിശ്വാസം നൽകി. ക്രൈസ്തവ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽനിന്ന് ലഭിച്ച അക്ഷരവെളിച്ചം ചാന്നാർ സ്ത്രീകളെ ഈ അനീതിയെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ പ്രാപ്തരാക്കി. ക്രിസ്ത്യൻ ചാന്നാർ സ്ത്രീകൾ പൊതുവഴിയിലൂടെ മാറുമറച്ച് നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അവരെ ആക്രമിക്കാനും അവരുടെ മേൽവസ്ത്രം ബലമായി വലിച്ചുകീറിക്കളയാനും ഇവിടത്തെ സവർണ്ണലോബി ശ്രമിച്ചപ്പോൾ പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം ചാന്നാർ സ്ത്രീകൾ അഭയം തേടിയത് കൽക്കുളം പള്ളിയിലും പള്ളിവക സ്‌കൂളിലുമാണ്.

സവർണരുടെ പ്രേരണയ്ക്കു വഴങ്ങി, ചാന്നാർ സ്ത്രീകൾ മാറുമറയ്ക്കരുതെന്ന് 1829 ഫെബ്രുവരി മൂന്നിന് സർക്കാർ പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഈ നീചനിയമത്തിനെതിരെ മിഷനറിമാർ ശക്തമായ പ്രക്ഷോഭമാണുയർത്തിയത്. സവർണ്ണലോബിയുടെ പ്രതിനിധിയായിരുന്ന ദിവാൻ സർ ടി മാധവറാവുവും മിഷനറിമാർക്കെതിരൊയ നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു. എന്നാൽ അവസരത്തിനൊത്തുയർന്ന മിഷനറിമാർ മദ്രാസ് ഗവർണ്ണറായ സർ ചാൾസ് ട്രിവില്ല്യനെ സമീപിച്ചു. ഗവർണ്ണരുടെ കർശനനിർദ്ദേശമനുസരിച്ച് 1859 ജൂലൈ 26 ന് തിരുവിതാംകൂർ മഹാരാജാവ് മാറുമറയ്ക്കാനുള്ള അവകാശം കൊടുത്തു. പ്രതീകാത്മകമായ ഈ സമരം കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ സ്ത്രീജന മുന്നേറ്റങ്ങൾക്ക് ഉണർത്തുപാട്ടാകുന്നുണ്ട്.

സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസം; സ്ത്രീ ശാക്തീകരണത്തിന്‍റെ ഒരു വലിയ മാതൃക സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ പറ്റി ആരും ചിന്തിക്കാതിരുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് വിദ്യാഭ്യാസം കൊടുത്തതതും ക്രൈസ്തവ മിഷനറിമാരാണ്. മുഴുവൻ ചെലവും മിഷനറിമാർ എടുത്ത് പെൺകുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടി മാത്രം പ്രത്യേക പള്ളിക്കൂടം സ്ഥാപിച്ചത് 1800 കളിൽ ആണ്. 

പിന്നെയും അരനൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞാണ് ഗവൺമെന്റ് പോലും സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുന്നത്. കേരളം സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ എന്തുകൊണ്ടാണ് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് എന്നതിന്റെ ഉത്തരം ക്രൈസ്തവസമൂഹത്തിന്റെ സംഭാവന എന്നു തന്നെയാണ്.

ക്രിസ്ത്യൻ മിഷനറിമാരായിരുന്നു സ്ത്രീവിദ്യാഭ്യാസരംഗത്തെ മികച്ച അധ്യാപകർ. 1870 മുതൽ, ക്രിസ്ത്യൻ മിഷനുകൾ/പള്ളികൾ ഇന്ത്യയിലുടനീളം സ്ത്രീകൾക്കായി ധാരാളം സ്കൂളുകളും കോളേജുകളും സ്ഥാപിച്ചു. അവയിൽ ചിലത് സാറാ ടക്കർ കോളേജ് പാളയംകോട്ടൈ, ഇസബെല്ല തോബർൺ കോളേജ് ലക്‌നൗ, വിമൻസ് ക്രിസ്ത്യൻ കോളേജ്, ചെന്നൈ തുടങ്ങിയവയാണ് ഇന്ത്യൻ സർവ്വകലാശാലകളിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടിയ ആദ്യ വനിതകളിൽ ചിലർ ക്രിസ്ത്യാനികളും ക്രിസ്ത്യൻ കോളേജുകളുടെസന്താനങ്ങളും ആയിരുന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളാരംഭിക്കാനുള്ള മഹാനായ ക്രൈസ്തവ മിഷണറി കുര്യാക്കോസ് ഏലിയാസ് ചാവറയുടെ ശ്രദ്ധേയമായ പരിശ്രമം വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്തിനു വലിയ സംഭാവനകള്‍ നല്‍കുകയും കേരളത്തില്‍ സ്ത്രീകളുടെ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് ഉയര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു.

പള്ളിയോടൊപ്പം പള്ളിക്കൂടങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുകയും പെൺകുട്ടികൾക്കായി വിദ്യാഭവനങ്ങൾ തുടങ്ങുകയും ചെയ്ത ചാവറയച്ചൻ സ്ത്രീ ശാക്തീകരണത്തിൽ വലിയ സംഭാവനകൾ നൽകിയ വ്യക്തിയാണ്.
സ്ത്രീവിദ്യാഭ്യാസത്തിന് നേതൃത്വം നല്‍കിയത് പ്രധാനമായും മിഷനറി വനിതകളായിരുന്ന മിസ്സിസ് മീഡ്, മിസ്സിസ് മില്ലര്‍, മിസ്സിസ് തോംപ്സണ്‍, മിസ്സിസ് ബയ്ലി, മിസ്സിസ് ബേക്കര്‍ തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു.

പെണ്‍കുട്ടികളെ വിദ്യാലയത്തില്‍ അയയ്ക്കുന്നതില്‍ രക്ഷകര്‍ത്താക്കള്‍ താത്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കാതിരുന്ന കാലഘട്ടത്തില്‍, 1819 ല്‍ മിസ്സിസ് മീഡ് നാഗര്‍കോവില്‍ ഒരു പെണ്‍പള്ളിക്കുടം സ്ഥാപിക്കുകയും പെണ്‍കുട്ടികളുടെ സകല വിദ്യാഭ്യാസച്ചെലവും മിഷനറിമാര്‍ തന്നെ വഹിക്കുകയും ചെയ്തു.

ആദ്യ വനിതാ ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജി അന്നാചാണ്ടി, ആദ്യത്തെ വനിതാ ചീഫ് എഞ്ചിനീയർ പി.കെ. ത്രേസ്യാ എന്നിവരുണ്ടായതും കേരളത്തിൽനിന്നാണെന്നത് അഭിമാനകരമായ വസ്തുതയാണ്. അക്കാമ്മ ചെറിയാന്‍, ആനി മസ്ക്രീന്‍, എലിസബെത്ത് കുരുവിള, റോസമ്മ പുന്നൂസ് എന്നിവർ സ്ത്രീ ശാക്തീകരണത്തിന്റെ ചരിത്ര തെളിവുകളാണ്.

ക്രൈസ്തവരെ സംബന്ധിച്ച് വിദ്യാഭ്യാസം ശാക്തീകരണമാണ്. സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കലാണ്. ഭാരതത്തിലെ കത്തോലിക്കർ നടത്തുന്ന ഏകദേശം 16000 വിദ്യാലയങ്ങളിൽ പഠിക്കുന്നവരിൽ 53% ഹിന്ദുമതത്തിൽപെട്ടവരാണ്. 26% പിന്നോക്ക വർഗ്ഗക്കാർ, 44.4 ശതമാനം ദാരിദ്ര്യരേഖക്ക് താഴെയുള്ളവരുമാണ്.
തങ്ങളുടെ സ്വത്വമെന്താണെന്ന് പോലും അറിവില്ലാതിരുന്ന മലയാളികളെ കൂടുതലായി സ്ത്രീകളെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെ സമുദ്ധരിച്ചത് ക്രൈസ്തവ സഭകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളാണ്.
ഇന്ത്യന്‍ സമൂഹത്തില്‍ സ്ത്രീകള്‍ ഇന്നും സ്ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യം എന്താണെന്നും ആരില്‍നിന്നുമാണ് സുരക്ഷ നേടേണ്ടതെന്നും ഏതു തരം ശാക്തീകരണമാണ് ആവശ്യമെന്നും തിരിച്ചറിയാതെയും കപട സദാചാര ബോധങ്ങളുടെ പുറന്തോട് പൊളിച്ച് പുറത്ത് കടക്കാനാവാതെയും നില്‍ക്കുകയാണ്. 

ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലും ഇന്ത്യന്‍ സ്ത്രീകള്‍ പെരുവഴിയില്‍ സുരക്ഷിതമായി നടക്കാനുള്ള അവകാശത്തിനായും വീടുകളിലും തൊഴിലിടങ്ങളിലും ലഭിക്കേണ്ടുന്ന തുല്യ നീതിക്കായും അധികാരസ്ഥാനങ്ങളില്‍ തുല്യ പ്രാതിനിധ്യത്തിനായും ശബ്ദിക്കേണ്ടിവരുന്നു.
സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ആത്മാവില്ല എന്ന് വിശ്വസിച്ച ഒരു സമൂഹത്തിന്‍റെ അടുക്കളയില്‍ നിന്ന് അവരെ ലോകത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചത് ക്രൈസ്തവ മിഷനറിമാരാണ് എന്നതിന് ചരിത്രം സാക്ഷി. 

ഇന്ത്യയിൽ സ്ത്രീകളുടെ സാമൂഹിക ഉന്നമനത്തിലും, സ്ത്രീകളെ ശാക്തീകരിക്കുന്നതിലും ക്രിസ്തുമതത്തിന്റെ സ്വാധീനം നിസ്തുലമാണ്. ക്രൈസ്തവ മിഷനറിമാർ തങ്ങളുടെ രക്തവും വിയർപ്പും ചിന്തി ഭാരതത്തിലെ ഇന്നത്തെ ഭാരതത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതില്‍ വലിയ പങ്കു വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.