കത്തോലിക്കാ സഭയിൽ അൽമായർ ശക്തി പ്രാപിക്കുന്ന ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ട്

21-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ ദശകങ്ങളിൽ, 2000 മുതൽ 2030 വരെയുള്ള കാലയളവിൽ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ ചൈതന്യം മൂന്നാം ലോകത്തിൽ - ഏഷ്യ, ആഫ്രിക്ക, ലാറ്റിൻ, തെക്കേ അമേരിക്ക എന്നിവിടങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പ്രകടമാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഈ രാജ്യങ്ങളിൽ കത്തോലിക്കാ സഭ മുൻകാലങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയും സഭയ്ക്ക് മൊത്തത്തിൽ അപ്പസ്തോലിക അജണ്ട നിശ്ചയിക്കുന്നതിൽ കൂടുതൽ നേതൃത്വം വഹിക്കാൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്യും.

അതിനാൽ സുവിശേഷവൽക്കരണം, മത വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങിയ ശരിയായ സഭാ ദൗത്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നതിനു പുറമേ, സമ്പന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സാമ്രാജ്യത്വത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ കൂടുതൽ കേൾക്കും. നിർബന്ധിത ജനസംഖ്യാ നിയന്ത്രണ പരിപാടികൾ ദരിദ്ര രാജ്യങ്ങൾക്ക് മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുകയും, മുസ്ലീം ആധിപത്യമുള്ള രാജ്യങ്ങളിലെ കത്തോലിക്കരുടെ അടിച്ചമർത്തലും, സോമാലിയ, ലിബിയ, പാകിസ്ഥാൻ, എറിത്രിയ, യെമൻ, ഇറാൻ, നൈജീരിയ, ചൈന, അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ, ഉത്തര കൊറിയ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലുള്ള പീഡനങ്ങളും കത്തോലിക്കാ സഭയെ പ്രതിസന്ധിയിലാക്കുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും 2050-കളിലെ അവസാന പാദത്തോടെ അൽമായ പ്രാതിനിധ്യം കൊണ്ട് ഇത്തരം വെല്ലുവിളികളെ സഭ മറികടക്കും.
കത്തോലിക്കാ രാജ്യങ്ങളിൽ സാമാന്യ കത്തോലിക്കരുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ന്യായവും സമാധാനപരവുമായ സാമ്പത്തിക വികസനവും ദരിദ്രർക്ക് ഭൗതിക പുരോഗതിയും കൊണ്ടുവരാൻ ക്രിയാത്മകമായ സംരംഭങ്ങൾ നടക്കുന്നു. അതേസമയം, ആക്രമണങ്ങളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന മാരകവും വിദ്വേഷപരവുമായ സംസ്കാരങ്ങൾ പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ സ്വാധീനം കുറയ്ക്കും.
അൽമായരുടെ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പ്
21-ാം നൂറ്റാണ്ട് അൽമായരുടെ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പിന് കാരണമാകും. അൽമായർ സഭയ്ക്കുള്ളിൽ കൂടുതൽ സജീവമായ സ്ഥാപനപരമായ റോളുകൾ ഏറ്റെടുക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമല്ല ഇപ്പോൾ. ഒരു പക്ഷേ സമീപ ഭാവിയിൽ 2030-കളോടെ അതും സംഭവിക്കും. ഓരോ സാധാരണ അൽമായനും പൗരോഹിത്യപരമായ ചടങ്ങുകൾ നിറവേറ്റാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിലും, വത്തിക്കാൻ രണ്ടാം കൗൺസിലിൻറെ വിശുദ്ധരാകാനും മതേതര സമൂഹത്തിൽ സുവിശേഷം പ്രചരിപ്പിക്കാനും വിളിക്കപ്പെടുന്നു എന്ന സന്ദേശം പ്രായോഗിക തലത്തിൽ വളരെ സജീവമായി ഉണ്ടാകും. ഫ്രാൻസിസ് മാർപ്പാപ്പയുടെ നടപടികൾ അൽമായരെ സഭയിൽ കൂടുതൽ ശക്തമായ നിലയിലേക്ക് നയിക്കും.
കത്തോലിക്കാ സഭയ്ക്കുള്ളിലെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ സമീപകാല വികാസം, അൽമായരുടെ സ്വയം നിർവചിക്കുന്ന വൈവിധ്യമാർന്ന സാധാരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ആവിർഭാവമാണ്. ആദിമ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ കാലം മുതൽ ഇതുപോലൊന്ന് നാം കണ്ടിട്ടില്ല. കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ നേർക്കുള്ള പുതിയ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ ഇപ്പോൾ പ്രധാനമായും സാധാരണ വിശ്വാസികളുടെ പങ്കാളിത്തം ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആവശ്യമാണ്.

ഒരു സമൂഹമെന്ന നിലയിൽ കത്തോലിക്കാ സഭക്ക് ക്രിസ്തുവിനോട് വിശ്വസ്തത പുലർത്തണമെങ്കിൽ നമ്മുടെ സുവിശേഷവൽക്കരണം എത്രത്തോളം കൃത്യമായിരിക്കണമെന്ന് അൽമായർ മനസ്സിലാക്കണം. കത്തോലിക്കാ രാജ്യങ്ങളിലെ കത്തോലിക്കാ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ സൃഷ്ടിപരമായ മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യമാണ്. പല രാജ്യങ്ങളിലും ഉന്നത കത്തോലിക്കാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഭാവി വളരെ അനിശ്ചിതത്വത്തിലാണ്. പുതിയ ഏകാധിപത്യ ഭരണങ്ങളുടെ തലതിരിഞ്ഞ നയങ്ങൾ, സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്ന നിലയിൽ നിരവധി കത്തോലിക്കാ കോളേജുകളിലും സർവകലാശാലകളിലും യഥാർത്ഥവും ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയതുമായ നവീകരണത്തിന് സാധ്യതയില്ല എന്നതാണ് സത്യം.
കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ ശക്തി യുവജനങ്ങളിൽ
കത്തോലിക്കരുടെ യുവതലമുറയെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ ആശങ്ക കൂടുതലാണ്. കത്തോലിക്കാ യുവാക്കൾക്കും യുവതികൾക്കും ഇടയിൽ ഉദാരതയോ അപ്പോസ്തോലിക തീക്ഷ്ണതയോ കുറവായിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ മുൻകൂട്ടിക്കണ്ട "ക്രിസ്ത്യാനിത്വത്തിന്റെ വസന്തകാലത്ത്" കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ സ്വത്വം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകുന്നത് പ്രധാനമായും യുവജനങ്ങളായിരിക്കും. അവരായിരിക്കും, മുൻ തലമുറയെക്കാൾ പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ പ്രേരണകളോട് കൂടുതൽ പ്രതികരിക്കുന്നവർ.
തിന്മയുടെ തിമിരം തടയാനും, മനുഷ്യനെ സ്വയം നശിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിന്നും ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്നും തടയുന്ന ഉപകരണമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ, അതിന്റെ കോട്ടയിലും ശക്തിയിലും ബലഹീനതയിലും കത്തോലിക്കാ സഭ മാത്രമേ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ. അതിനാൽ കത്തോലിക്കാ യുവജനങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങളോട് ക്രിയാത്മകമായി ഉടൻ പ്രതികരിക്കാൻ സഭ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.